رابطه بین ابعاد کمال گرایی و هدف های پیشرفت با نقش واسطه ای انگیزه پیشرفت در ورزشکاران حرفه ای

هدف این پژوهش آزمودن مدل رابطه ابعاد کمال­گرایی با هدف های پیشرفت با میانجی­گری انگیزه پیشرفت بود. جامعه آماری این پژوهش را تمام ورزشکاران حرفه­ای استان بوشهر تشکیل داده است. از این جامعه آماری، نمونه­ای به تعداد 175 نفر با روش خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسش نامه کمال­گرایی مثبت و منفی تری­– شورت و همکاران (1995)، پرسش نامه هدف های پیشرفت میگلی و همکاران (2000) و پرسش نامه انگیزه پیشرفت هرمنس (1970) استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از الگویابی معادله های ساختاری انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیرمستقیم نیز از آزمون بوت­استراپ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادند که مدل پیشنهادی روابط بین متغیرهای یاد شده از برازش قابل قبولی برخوردار بود. روی هم رفته، نتایج نشان دادند که کمال­گرایی مثبت و منفی هم به گونه مستقیم و هم به گونه غیرمستقیم از راه انگیزه پیشرفت، با هدف های پیشرفت در رابطه هستند. هم چنین، تمامی فرضیه­های پژوهش مورد تایید قرار گرفتند.